Stp III Ludwinów

Opis:

Informacje:

Punkt oporu Stp III Ludwinów powstał w latach 1892-93 na krakowskim Ludwinowie, od którego przyjął swoją potoczną nazwę. Rdzeń twierdzy został poszerzony o nowe odcinki umocnień, a nowa pozycja tzw. 'zamknięcie rdzenia' przybrała postać niskiego, ziemnego wału poprzedzonego płytką, szeroką suchą fosą. Wzmocniły ją regularnie rozmieszczone forty wykonane w formule zbliżonej do półstałej i sklasyfikowane jako punkty oporu (Stutzpunkte). Otrzymały one trapezowe, zaokrąglone narysy z przełamaną szyją, której kąt załamania warunkował zawsze przebieg sąsiadujących z dziełem wałów (kurtyn). Forty były przeznaczone dla piechoty i artylerii. Każdy miał być uzbrojony w cztery armaty rozmieszczone parami na barkach, do flankowania kurtyn. Stanowiska piechoty znalazły się na czole, na wyokrąglonych narożach barków oraz w szyi, opatrzonej każdorazowo dużą ziemną basteją o trójkątnym narysie umożliwiającą flankowanie fosy szyjowej i drogi wałowej, biegnącej wzdłuż przyległych kurtyn. Profil wałów był niski, ich stoki płaskie i wydłużone. Płytkie suche fosy o znacznej szerokości wypełniały przeszkody drutowe. Forty nie miały kubatur poza niewielkimi schronami pogotowia dla obsługi armat, rozmieszczonych pojedynczo w barkach. W centrum każdego z nich znajdował się wydłużony nasyp ziemny, w który można było w razie potrzeby wkomponować ziemno-drewniany, prowizoryczny blok mieszkalno-schronowy. Stp III znalazł się tuż przy Wildze. Kurtyna między nim, a Stp IV, posiadała rekordową ilość przejść, aż cztery z czego tylko jedno posiadało status bramy (brama nr XVIII). Pierwotne uzbrojenie miały prawdopodobnie tworzyć cztery odprzodowe armaty M.63, w pierwszej połowie lat 90 zamienione na 8 cm armaty M.75 systemu Uchatiusa. Wkrótce jednak podjęto unifikację uzbrojenia artylerii polowej, wprowadzając armaty 9 cm (pierwotnie przewidziane jako uzbrojenie artylerii polowej w związkach taktycznych piechoty) również do baterii konnych. Uzbrojenie Stp III wzrosło również z czterech, aż do sześciu armat.

Uzbrojenie w roku 1914:

6x9 cm M.75/96

Artyleria: 3 oficerów + 57 szeregowych
Piechota: 1 oficer + 56 szeregowych
Pionierzy: 6 szeregowych

Dalsze losy:

Obiekt częściowo zachował się jako jedyny z czterech punktów oporu rdzenia. W 1973 roku, w centralnym miejscu dzieła wybudowano kościół. Zachowały się jedynie ślady fosy z resztami wałów oraz pozostałości dwóch schronów pogotowia.

Stan zachowania obiektu: zachowany reliktowo

Materiały:

Zdjęcia:

Źródło:

"Podbrzusze twierdzy. Wojskowość austriacka i austro-węgierska na terenie Podgórza i okolic w latach 1850-1918" M.J. Mikulski - informacje
Mapa rozbudowy twierdzy 1914-1915 - informacje
M.J. Mikulski - dodatkowe informacja
Wykaz fortów (1919) - informacje
"Warownie i zieleń Twierdzy Kraków" - J. Bogdanowski" - informacje/szkic
Festungs-Umgebungsplan von Krakau blatt 21 Krakau - mapa twierdzy
Open Street Map/ Urząd Miasta Krakowa - mapy