Ostróg bramny Prądnik Biały
Opis:
Informacje:
Ostróg bramny Prądnik Biały powstał w 1910 roku. Obiekt nazywając dosłownie był wartownią bramy o tej samej nazwie ulokowanej w miejscu dzisiejszych ulic Prądnickiej oraz Doktora Twardego. Układ bram był jednolity dla wszystkich obiektów tego typu. Drogi zostały zamknięte stalowymi bramami położonymi między ceglanymi filarami o rozpiętości 3,7 m. Środkowy filar, mieszczący się na osi drogi, był wyższy i zwieńczony dwugłowym orłem. Każde wejście miało być wyposażone od zewnątrz co najmniej dwoma zamknięciami, umieszczonymi jedna za drugą (w odległości ok. 9 m), tak aby brama mogła zostać zamknięta, natomiast druga mogłaby się otworzyć, aby umożliwić przejście. Podczas wpuszczania ludzi i patroli zapewniono, że oba zamknięcia nie będą jednocześnie otwarte. Między filarami bram można wstawić drewniane belki do wzmocnienia. Małe oddziały miały być wystarczające do obrony bram, ale musiały być w pełni zabezpieczone przed ostrzeliwaniem wroga. Z tego powodu zbudowano małe jednopiętrowe schrony (wartownie lub ostrogi). Składały się z pokoju gotowości, toalety oraz pokoju oficerskiego. Woda miała być dostarczana z odwiertów znajdujących się w pobliżu lub z miejskiej sieci wodociągowej. Między zamknięciem zewnętrznym a wewnętrznym znajdowało się małe podwórze. Pozostałymi ścianami dziedzińca była ściana wartowni ze strzelnicami, z których można było pokryć małą przestrzeń z ogniem karabinu i mur oporowy po przeciwnej stronie drogi. Aby nie otwierać bramy głównej za każdym razem, dla pieszych umieszczono dodatkowe, mniejsze drzwi. Nazwano go furtką patrolową. Furtka znajdowała się w pobliżu stalowej budki strażniczej. Ostrogi Prądnika Czerwonego oraz Białego były nowsze od reszty i z tego też powodu wprowadzono tu modyfikację planu pięter umieszczając część zewnętrznej ściany w pozycji skośnej. Dozwolone były również trzy dodatkowe strzelby, które pokrywały przedpole wału. Zgodnie z wytycznymi projektowymi odsłonięte ściany o grubości 150 cm wykonano z wapienia. Odsłonięte mury były dodatkowo chronione nasypem ziemnym, który kompensował energię pocisków. Ściany o grubości 90 cm od strony dziedzińca i od strony wnętrza twierdzy były wykonane z cegieł. Dachy pokryto paskami z ocynkowanej stali i 50 cm warstwą gruntu pokrytą trawą, aby je zamaskować.
Uzbrojenie w roku 1914:
Piechota: 1 oficer + 25 szeregowych
Dalsze losy:
Obiekt nie zachował się. Został zburzony prawdopodobnie niedługo po zakończeniu II wojny światowej.
Stan zachowania obiektu: nie zachowany
Materiały:
Zdjęcia:
Obiekt nie istnieje, w galerii zdjęcie jego dawnej lokalizacji.
Źródło:
Wykaz fortów (1919) - informacje
Festungs-Umgebungsplan von Krakau blatt 15 Witkowice - mapa twierdzy
"www.kuk-fortification.net/die-festungstore-in-krakau-fortess-gates-of-cracow" F. Suchoń (Stowarzyszenie ÖFFG) - informacje/szkic
Open Street Map/ Urząd Miasta Krakowa - mapy